Zaterdag 2 november gingen
we, voor het eerst in vele
jaren, met tien man/vrouw
sterk naar de
Clubteamkampioenschappen Rhönradturnen. Waarom na
vele jaren? Ten eerste was
er een niveaueis. Je mocht
pas inschrijven vanaf niveau
5 en je moest minstens drie
personen per niveau hebben
voor een groep. De eis
‘niveau 5’ haalden we vorig
jaar met twee personen, maar
dit jaar hadden we genoeg
deelnemers, die voor het
eerst dit niveau wel konden
doen. Samen dus negen dames
en één heer. Met vijf turn(st)ers
per groepje betekent het,
dat de onderdelen sprong,
spiralen en rechtuit
verdeeld moesten worden. In
iedere groep is in onderleg
overleg besloten wie wat zal
gaan doen. Helaas viel Kyra
Benschop donderdag tijdens
de training en kneusde
daarbij beide polsen en zij
kon niet meedoen. Machteld
van Bruxvoort mocht voor
haar invallen.
Om
12.30 uur verzamelden we bij
de gymzaal Ridderhof en
nadat iedereen in de auto’s
was ingedeeld, vertrokken
Rina Viets en ik als laatste
en haalden Catherine van Eck
nog op bij de carpoolplaats
bij de A12 en reden zo via
de A12 naar Purmerend.
Onderweg waren er op de
andere rijstrook gigantische
files en uiteindelijk ook
één voor onze neus maar wij
moesten daar net van de
snelweg af. Aangekomen bij
de sporthal kwamen we
erachter dat wij de eersten
van DOK waren.
Waar
was de rest?
Zij
waren over Amersfoort
gereden, zodat zij de pech
hadden in de file te zitten
achter het busongeluk bij Muiden. Als je dan weet dat
ze om 14.30 uur op de
wedstrijden moeten zijn…….
We knepen hem behoorlijk
natuurlijk. Gelukkig liepen
de voorgaande blokken van de
wedstrijden nogal uit en was
iedereen net op tijd om te
kunnen inturnen.
Bij ons
eerste onderdeel, zat Karin
van der Lingen van DOK aan
de jurytafel. Ze was Chef
Jury gedurende de hele dag.
Spiralen is voor ons op deze
wedstrijd het moeilijkst
omdat de vloer van de zaal
anders is dan waar wij
normaal op trainen. Deze hal
heeft een gladdere vloer.
Als je het spiralen nog niet
genoeg beheerst, ga je snel
iets te laag en dan ga je op
een gladde vloer sneller
letterlijk onderuit. Niveau
5 is het eerste niveau
waarbij je een groot
gedeelte van de oefening
zelfstandig moet doen en
begrijp je al snel dat de
overgang van een stroeve
vloer naar een gladde vloer
moeilijk is. Gelukkig hebben
de deelnemers in de
herfstvakantie in de
Reehorst op een houten vloer
getraind en daardoor ging de
wedstrijd boven verwachting.
Uiteindelijk bleek zelfs dat
dit het beste onderdeel van
de wedstrijd was. Prima
uitslagen, namelijk:
Machteld 7.60, Charlotte van
Doorn 6.80 en Daniël van
Dartel 8.35. Voor het andere
groepje turnden Charlotte
Bos 7.10, Catherine 7.15 en
Juliëtte Kuiper 6.35.
 Het
volgende onderdeel was
sprong. Voor dat onderdeel
moeten we flink wat
sprongkracht gaan trainen om
goed over het juiste rad te
springen. Nu springen een
aantal dames over een te
klein rad maar wel met de
juiste techniek. Machteld en
ik kiezen daarvoor omdat we
daarmee de goede techniek
voor de toekomst aanleren
maar op dit niveau is een
spreidsprong over het rad
een laaggewaardeerde sprong.
Alleen Daniël springt een
hoeksprong op het rad. In
vergelijking met de
voorgaande wedstrijd zit er
toch vooruitgang in. De
cijfers: Adaja Kuiper 5.55.
Anne Pater 4.05 en Daniël
7.05. Voor het andere
groepje sprongen Juliëtte
3.80, Marije Hamminga 5.75
en Mei-Yù van Bruxvoort
6.25. De jurybeoordeling van
sprong was heel erg precies
en ontzettend streng en dat
was te merken aan de
cijfers.
Als
laatste was rechtuit aan de
beurt. Bij de één ging het
wat beter dan bij de ander,
maar iedereen heeft goed z’n
best gedaan. Bij sommigen
moet er nog wel wat
bijgeschaafd worden, maar de
echt belangrijke wedstrijden
zijn de Districtwedstrijden
van 25 januari 2014, dus we
hebben nog even de tijd om
puntjes op de i te zetten.
De uitslagen: Machteld 7.90,
Charlotte van D. 2.40 en
Anne 5.10. Voor de andere
groep Charlotte B. 5.85,
Marije 7.90 en Mei-Yù 5.90.
We
wisten dat we niet hoog
zouden scoren op deze
wedstrijd, we zijn ook nog
maar twee maanden aan het
trainen voor dit niveau,
maar het was goed voor de
wedstrijdervaring. Al met al
ging het best goed en we
weten precies waar de zwakke
plekken zitten. Verder was
de sfeer onderling heel erg
gezellig.
Na de
prijsuitreiking hoefden we
deze keer geen raderen te
laden en daardoor konden we
snel weg. Gezamenlijk werd
afgesproken dat we de eerste
de beste Mac in zouden
duiken en dat viel bij
iedereen goed in de smaak.
Het is supergezellig om de
dag even zo gezamenlijk af
te sluiten en met de
gebruikelijke kortingsbonnen
is het ook nog eens
betaalbaar. Nadat de rest
van de reis voorspoedig
verliep, werden we netjes
afgezet bij de Ridderhof
waar sommigen nog op de
fiets naar huis moesten.
Het is
goed geweest om weer een
keer mee toe doen met deze
Club Team Wedstrijd. Op naar
de volgende wedstrijd: de
DOK-dag op 30 november.
|